31.05.2007

1. Uluslararası Lenfoma-Lösemi-Miyelom(LLM) Kongresi

24-27 Mayıs 2007

Lykia World Ölüdeniz, Fethiye

 

BASIN BİLGİLENDİRME NOTU

 

I. Uluslararası Lenfoma- Lösemi- Miyelom Kongresi, 24-27 Mayıs 2007 tarihleri arasında Fethiye, Lykia World Kongre Merkezi’nde gerçekleştirildi.

Bu kongrede malin hematolojinin önemli hastalıkları olan akut ve kronik lösemiler, lenfomalar, multipl miyelom, miyelodisplastik sendromlar, ve diğer kronik miyeloproliferatif hastalıklar, bu konuların uzman ve yetgin uluslararası isimlerince, güncel bilgiler ışığında aktarıldı ve katılımcılar ile tartışıldı.

40 yılını kutlayan Türk Hematoloji Derneği, Uludağ’daki başarılı “4. Kemik İliği Nakli ve Kök Hücre Tedavileri” kongresi sonrası, bir ilke imza atarak uluslararası bir özel hematoloji ilgi alanı olan malin hematolojinin birinci kongresini düzenledi. Kongreye 31 yurtdışı ve 10 yurtiçi davetli konuşmacı destek verdi. 200’den fazla hekim, 50 yi aşkın firma temsilcisi de kongreye katıldı. Kongrede ayrıca, interaktif olgu sunumları ve THD’nin alt komite toplantıları da yapıldı.

Yurt içi ve yurt dışı katılımla, ülkemizde de güçlü bilimsel programa sahip bir kongre düzenlenebileceğini kanıtlamış olduk. Katılımcılardan gelen çok olumlu geri bildirimler, bu toplantının ileride de düzenlenmesi için THD yi yüreklendirdi.

Hematolojik onkolojide gelişmeler olağanca hızı ile artmaya devam etmekte;

 

1- Hastalığı ve hasta dokuyu artık daha iyi tanıyoruz, görüyoruz, sınıflandırıyoruz. Hasta hücrelerin yalnız başına hastalığa yol açmadıklarını bu oluşumda, mikroçevre dediğimiz etraflarını kuşatan bir dokular bütününün de katkısı olduğu ortaya kondu. Bu mikro çevre hastalığı beslemekte ve tümör hücrelerinin davranışını biçimlendirmekte. Özellikle Hodgkin lenfomada ve miyelomda bu bilgiler hızla artmakta. Planladığımız tedaviler ile sadece hastalığa sahip hücreleri değil çevrelerini de hedeflememiz gerekebilecek. Genomik analiz sayesinde hücrelerin içerdiği binlerce genetik yapı analiz edilebiliyor ve bu sayede aynı yapıda hastalığı olan olguların neden farklı davrandıklarını daha iyi görebiliyoruz. Bu şekilde hastalıkların nasıl geliştiklerini öğrenebiliyoruz. Hedefler belirleyebiliyor ve tedavi şansını arttırabiliyoruz.

2- Hastalıklarda genetik mutasyonları tanıyoruz: Kronik miyelositer lösemide bcr-abl tanınması ile ortaya çıkan genetik bozuklukların önemi, 21. yy da daha da arttı. Miyelodisplastik sendromda 5q negatifliği saptandığında lenalidomid tedavisi belirgin başarı sağlarken, kronik miyeloproliferatif hastalıklarda JAK2 mutasyonları hem tanısal hem de prognoz açısından önem taşıyor.

3- Hedeflenmiş tedaviler: Artık hedefimizi daha iyi seçebiliyoruz. Bu hedefe yönelik tedaviler sayesinde diğer dokulara zarar vermeden, yan etkileri çok azaltarak hastalığı iyileştirme şansımızı arttırıyor. Miyelomda talidomid ve lenalidomid, bortezomib; lenfomada anti CD20; kronik miyelositer lösemide imatinib, ve dasatinib bu konuda güncel silahlar. Bu şekilde kabul edilebilir yan etki profilleri ile hastalara yardımcı olabiliyoruz. Yeni ajanların kombinasyonları ile uygulamakta olduğumuz yüksek doz tedaviler ve otolog kök hücre desteğini de çıkacak sonuçlara göre tartışmamız gerekebilecek.

4- Destek tedavilerde gelişmeler: Kemik metastazı ve miyelom kemik hastalığında bisfosfonatlar, kansere ve kemoterapiye bağlı anemide eritropoetin ve granülosit stimule edici faktör kullanımı, sık transfüzyonlara ve hemolize ikincil gelişen demir yüklenmesi durumunda kullanılan oral demir şelatörleri, hastaların yaşam kalitelerini belirgin bir şekilde arttırmaktadır.

5- Yapılan tedavilerin geç yan etkileri, uzun yaşam süresi sağlayan tedaviler sonrası hastalara uyguladığımız tedaviler, beklemediğimiz yan etkilere yol açmakta. İkincil malinitelerin gelişmesi (lösemiler, miyelodisplastik sendromlar, meme kanseri vb.) yanında kullanılan bazı ajanların ve radyoterapinin (ışın tedavisinin) akciğerlerde solunum problemlerine ve kalpte ateroskleroza ve kalp yetmezliğine yol açtığını biliyoruz. Bu süreç 10 yıllar sürse de özellikle uzun süreli yaşam beklentisi olan hastalarda bu ajanlardan kaçınmak hatta vazgeçilebiliyorsa hiç kullanmamak araştırılan bir konu. Hekimler tedavi önerilerinde bu tür geç yan etkileri de artık mutlaka göz önüne almalı ve hastanın bugününü değil yarınlarını da güvence altına almalıdır.

6- Hastaların klinik çalışmalara katılımının arttırılması ve özendirilmesi, Almanya da malin lenfoma olgularının hemen hemen %80’e yakını klinik çalışmalara alınmakta. ABD’de bu rakam %3’ün altında. Bu bilgiler ışığında ülkemizde bu tür çalışma grupları oluşturmamız şart. Nüfusumuz göz önüne alındığında azımsanamayacak sayıda karşılaşmakta olduğumuz ve sıklığının arttığını bildiğimiz olguların klinik araştırmalara (prospektif randomize çalışmalar) alınması bilim dünyasına büyük katkı sağlayabilecektir. THD, bu konuda alt komiteleri ile bu çalışmaların ve grupların özendirilmesine ve veri tabanlarının oluşturulmasına destek vermektedir. Bu amaçla THD tarafından oluşturulan web tabanlı miyelom, lenfoma ve kronik miyelositer lösemi veri tabanlarına 500’ün üzerinde olgu kaydedilmiştir.

 

 

Türk Hematoloji Derneği, 26.05.2007